Het begin in Sauraha
Door: Henk
Blijf op de hoogte en volg Ineke Liem
14 April 2014 | Nepal, Sauraha
Omdat we veel bagage hadden en nog 2 koffers op het vliegveld moesten ophalen, besloten we de chauffeur van de vorige dag te vragen ons naar Chitwan te brengen.
Ineke vond de weg naar ons werkgebied een barre tocht, ik vond het op 2 stukjes na wel meevallen.
De weg is bekend om zijn ongevallen, we zagen er 2; van eentje, een vrachtwagen met appels, hebben we foto’s gemaakt. Wel leuk te zien hoe in het ravijntje alle appels weer ingepakt werden in het papiertje en alles naar boven werd gesjouwd.
Ondanks de omweg voor de koffers waren we relatief nog snel in Sauraha. Toen de eigenaar onze hoeveelheid bagage zag, gaf hij ons maar gelijk de grootste kamer.
We waren nauwelijks uitgepakt of Raj stond voor de deur, hij en ook de hoteleigenaar waren ongerust dat we niet met de Greenline aangekomen waren.
We liepen daarna naar de praktijk van Raj. Leuk als je al gelijk weer tussen de olifanten doorloopt, in allerlei maten, net klaar met hun tochtjes met toeristen op de rug. De hoofdstraat was, alsof ik niet weggeweest was, een drukke mengeling van Nepalesen en toeristen (opvallend veel Chinezen), waar tussendoor de vele auto’s, motoren, scooters, fietsers en paardenwagens reden.
Voordat we aankwamen in de praktijk, kwamen we Jan al tegen die veel projecten hier heeft en Ineke wegwijs kon maken in diverse dingen die ze ook voor haar camp kan gebruiken en toeristische bezigheden, waarover later zeker meer.
De vorige keer dat ik hier was, was de praktijk nog in pijpenla, een soort winkelpand, die naar achteren met kamertjes was uitgebouwd.
Nu heeft hij door Nederlandse sponsering (€ 6.000) (o.a. mijn patiënten) en vooral een Belgische arts (€ 14.000) een groot praktijk-woonpand. Met beneden de wachtkamer-apotheek, dan zijn spreekkamer en verder naar achteren een grote kamer met 2 bedden, wat dan onze werkkamer gaat worden; tussendoor nog 2 WC’s, een Nepalees-Franse en een Westerse.
De spreekkamer is een ruimte met naast een groter bureau, 2 bedden en een bank. Wanneer er genoeg te doen is, kan het gebeuren dat er op elk bed iemand ligt, een patiënt op de kruk naast het bureau en 4-5 personen op de bank, privacy is hier geheel onbekend, dat gaan we zeker de komend weken nog merken, ook al sluit je af met deur of gordijn, er wil altijd wel iemand gluren.
In de praktijk kwamen we ook Julia en Leendert tegen, een verpleegkundige en onderwijzer uit, nu nog, Delft. Ineke schrijft in het volgende verhaal meer over hen.
We waren nog niet in de praktijk of de eerste patiënten dienden zich al aan.
Mijn manier van behandelen bleek de vorige keer op de een of andere manier effectief voor hen, er was gelijk een fikse rij.
De eerste dagen bestonden vooral uit ’s morgens en in de namiddag/vooravond patiënten behandelen. Pas na een paar dagen kreeg ik meer tijd om me ook bezig te houden met waarvoor ik ook hier wilde zijn, algemene geneeskunde en acute geneeskunde.
Ineke vindt het aandoenlijk hoe de vrouwtjes met hun broze lichamen zitten te wachten en dan een behandeling met dry needling ondergaan zonder een kik te geven.
In de eerste contacten met de jongere patiënten, viel het haar op dat ze heel bewust aan family-planning doen.
De eerste dagen gebruikten we, naast het werken in de praktijk, vooral om afspraken te maken over Ineke haar camp, bezichtigingen die we wilden doen, toeristische afspraken, kennis maken met mensen en instanties. We verkenden op de fietsen de omgeving en gingen naar het 2e centrum, waar ook het camp gegeven gaat worden.
Groetjes van ons
Ineke vond de weg naar ons werkgebied een barre tocht, ik vond het op 2 stukjes na wel meevallen.
De weg is bekend om zijn ongevallen, we zagen er 2; van eentje, een vrachtwagen met appels, hebben we foto’s gemaakt. Wel leuk te zien hoe in het ravijntje alle appels weer ingepakt werden in het papiertje en alles naar boven werd gesjouwd.
Ondanks de omweg voor de koffers waren we relatief nog snel in Sauraha. Toen de eigenaar onze hoeveelheid bagage zag, gaf hij ons maar gelijk de grootste kamer.
We waren nauwelijks uitgepakt of Raj stond voor de deur, hij en ook de hoteleigenaar waren ongerust dat we niet met de Greenline aangekomen waren.
We liepen daarna naar de praktijk van Raj. Leuk als je al gelijk weer tussen de olifanten doorloopt, in allerlei maten, net klaar met hun tochtjes met toeristen op de rug. De hoofdstraat was, alsof ik niet weggeweest was, een drukke mengeling van Nepalesen en toeristen (opvallend veel Chinezen), waar tussendoor de vele auto’s, motoren, scooters, fietsers en paardenwagens reden.
Voordat we aankwamen in de praktijk, kwamen we Jan al tegen die veel projecten hier heeft en Ineke wegwijs kon maken in diverse dingen die ze ook voor haar camp kan gebruiken en toeristische bezigheden, waarover later zeker meer.
De vorige keer dat ik hier was, was de praktijk nog in pijpenla, een soort winkelpand, die naar achteren met kamertjes was uitgebouwd.
Nu heeft hij door Nederlandse sponsering (€ 6.000) (o.a. mijn patiënten) en vooral een Belgische arts (€ 14.000) een groot praktijk-woonpand. Met beneden de wachtkamer-apotheek, dan zijn spreekkamer en verder naar achteren een grote kamer met 2 bedden, wat dan onze werkkamer gaat worden; tussendoor nog 2 WC’s, een Nepalees-Franse en een Westerse.
De spreekkamer is een ruimte met naast een groter bureau, 2 bedden en een bank. Wanneer er genoeg te doen is, kan het gebeuren dat er op elk bed iemand ligt, een patiënt op de kruk naast het bureau en 4-5 personen op de bank, privacy is hier geheel onbekend, dat gaan we zeker de komend weken nog merken, ook al sluit je af met deur of gordijn, er wil altijd wel iemand gluren.
In de praktijk kwamen we ook Julia en Leendert tegen, een verpleegkundige en onderwijzer uit, nu nog, Delft. Ineke schrijft in het volgende verhaal meer over hen.
We waren nog niet in de praktijk of de eerste patiënten dienden zich al aan.
Mijn manier van behandelen bleek de vorige keer op de een of andere manier effectief voor hen, er was gelijk een fikse rij.
De eerste dagen bestonden vooral uit ’s morgens en in de namiddag/vooravond patiënten behandelen. Pas na een paar dagen kreeg ik meer tijd om me ook bezig te houden met waarvoor ik ook hier wilde zijn, algemene geneeskunde en acute geneeskunde.
Ineke vindt het aandoenlijk hoe de vrouwtjes met hun broze lichamen zitten te wachten en dan een behandeling met dry needling ondergaan zonder een kik te geven.
In de eerste contacten met de jongere patiënten, viel het haar op dat ze heel bewust aan family-planning doen.
De eerste dagen gebruikten we, naast het werken in de praktijk, vooral om afspraken te maken over Ineke haar camp, bezichtigingen die we wilden doen, toeristische afspraken, kennis maken met mensen en instanties. We verkenden op de fietsen de omgeving en gingen naar het 2e centrum, waar ook het camp gegeven gaat worden.
Groetjes van ons
-
14 April 2014 - 19:38
Audrey Van Petten:
Wat een fantastisch project! Ik vind het echt geweldig wat jullie aan het doen zijn. Heel veel succes en ik kijk uit naar jullie volgende verhaal. Groetjes van Audrey en Albert -
14 April 2014 - 20:23
Flora En Nathalie:
Héél veel succes en leuk om jullie via deze weg te kunnen volgen ;-) Groetjes van ons beiden !!!
-
15 April 2014 - 08:41
Marijke:
Hallo Ineke en Henk
Wat mooi om jullie belevenissen te lezen. Truus attendeerde mij gister op het blog, helemaal vergeten, maar ben nu weer helemaal bij. Ben zo benieuwd naar jouw 'camp' Ien! Wanneer vindt dat plaats en hoe ziet jouw programma eruit? Veel succes in ieder geval! Hier in je praktijk alles helemaal onder controle! Ga 28april in de ochtend toch ook nog n paar ptn voor je zien, anders moesten sommigen wel erg lang wachten.
Heel veel succes met jullie bijdragen aan de gezondheid van de Nepalese bevolking, liefs Marijke -
15 April 2014 - 16:14
Trudy:
Wat leuk om allemaal te lezen. En de foto's..........vooral van het ongeluk zijn geestig,
Liefs Trudy -
16 April 2014 - 14:53
Rietje:
ik zie dat alles gaat zoals je al gedacht had, helemaal goed. qua natuur ziet dit er al wat beter uit (in mijn ogen). die vrachtwagen ziet er niet best meer uit, als er maar geen persoonlijk letsel was dan is het niet erg, wat gebutste appels moet geen probleem zijn.... werk lekker door en geniet van de (spaarzame) vrije tijd!! groetjes rietje -
18 April 2014 - 23:21
Astrid En Hans:
we genieten van jullie enthousiasme en dat blijkt ook uit de grote opkomst van de patienten We hopen dat het kamp ook zogoed verloopt Ineke. groetjes van Hans en Astrid
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
