8ste dag verslag
Door: Ineke
Blijf op de hoogte en volg Ineke Liem
15 April 2014 | Nepal, Sauraha
We kwamen Julie en Leendert tegen, een Iers-Nederlands echtpaar die actief is in het onderwijs op enkele scholen in Sauraha.
Zo heeft Leendert Engelse les gegeven en computeronderwijs aan de onderwijzers en kinderen.
Dankzij hen bezit de school nu over 2 laptops die dankbaar worden gebruikt.
Op de dag dat we er waren, was de school dicht vanwege vakantie; Leendert en Julie werden uitgenodigd op de school te komen, wij waren er dus bij.
Aan Julie werd specifiek gevraagd traditionele kleding te dragen, salwar kameez.
Deze kleding heeft ze samen met een van de leerkrachten, Krishna, uitgezocht.
We werden uitgenodigd naar de bibliotheek te gaan.
Een hele leuke ruimte met leuke vrolijk gekleurde boekenplanken en veel Engelse boeken.
Het bleek dat de leerkrachten, een groep van 5 vrouwen, Julie en Leendert willen bedanken en vereren voor alle moeite die ze gedaan hebben.
Eerst werd een foto van hen beiden onthuld, er waren toespraken van 3 leerkrachten, ze kregen een tikka, een rode streep op hun voorhoofd en een rode bloemenkrans van hibiscus om hun nek.
Ook wij hebben de eer de tikka en de bloemenkrans te krijgen, terwijl we het niet verdiend hebben.
Het is heel ontroerend te zien, hoe dankbaar deze leerkrachten waren op alles wat Julie en Leendert hebben gedaan en gegeven aan deze school.
Toen vroeg ik Krishna of ze mij ook wilde helpen stof uit te zoeken voor de salwar kameez, om dan de kleding door de naaister te laten maken. Deze kleding ga ik dragen tijdens het 3daagse camp.
We spreken af de volgende dag naar Tandi te gaan, een plaatsje vlakbij Sauraha, om naar het huis van Krishna te gaan.
De volgende dag ging ik met de Mountain Bike naar het verblijf van Julie en Leendert. Henk ging niet mee, heel jammer, omdat hij in de praktijk van Raj patiënten ging behandelen.
Julie en Leendert huren een appartement, behorend tot een resort, gelegen direct naast de rijstvelden.
Heel leuk als je voor een langere tijd, zoals zij dat doen, hier moet zijn.
We gingen met een lokaal busje naar Tandi. De rit is al een belevenis op zich.
De conducteur, in het Indonesisch noemen we hem 'kenek', hing buiten het busje en geeft tikken tegen de bus, wanneer het verder kon rijden.
Leuk om te zien hoe de lokale bevolking, in uiteenlopende variaties, per OV zich verplaatst.
We kwamen aan in Tandi. Een stoffig plaatsje met leuke winkeltjes en kraampjes langs de weg.
Al lopend langs de winkeltjes en kraampjes kwamen we aan bij het huis van Krishna.
Daar woont ze met haar man en 2 kinderen van 11 en 9 jaar. Voor Nepalese begrippen moet het een comfortabel, net huis zijn. Er is een gezellige woonkamer met mooie gekleurde kussens op de bank en een kleine televisie.
De man van Krishna is directeur van een school. Hij heet Surya. Ik vertelde dat ik vroeger ook Surya heette. Toentertijd moesten de mensen van Chinese afkomst in Indonesië de achternamen veranderen in een Indonesische naam. Zo had mijn vader de naam Liem veranderd in Surya.
Later heb ik mijn oorspronkelijke naam Liem weer aangenomen, hier in Nederland. Hij vroeg of ik wist wat 'Surya' betekent, toen ik zei dat het 'zon' betekent was hij blij verrast. Ook in Nepalees betekent Surya zon.
We kregen heerlijke Nepalese thee met melk en suiker. Tot onze verassing had Krishna gekookt voor ons. We kregen chapati (pannenkoek) met 2 heerlijke gerechten erbij. Een ervan was gestoofde jackfruit, nangka in het Indonesisch. Julie dacht dat het vlees was. De andere waren gekruide erwten. Wanneer je vegetarisch eet, zijn deze gerechten heerlijk, je mist dan ook echt geen vlees.
Daarna mochten we een kijkje nemen op het balkon en in de keuken, een verdieping hoger.
Ik had in de gids gelezen dat een vreemde nooit in de keuken van een Nepalees moet komen, het is dus een eer dat we daar mochten komen. De keuken was keurig en zag er leuk uit.
Ook liet Krishna de kleioven zien waar ze in de winter chapati's in maakt.
Op balkon lag koolzaad gespreid op een onderlaag te drogen. Krishna heeft een stuk land waar ze koolzaad kan oogsten.
Dit brengt ze dan naar een bedrijf die het verwerkt tot olie. Deze olie gebruikt ze om te koken.
Ook heeft ze veel kruiden uit het landje kunnen oogsten.
Uiteindelijk gingen we weg om stof uit te zoeken. De hele familie van Krishna ging mee. Surya had als taak goed af te dingen.
We kwamen bij een stoffenwinkel die werkelijk mooie gekleurde stoffen verkoopt.
Ze hadden bijpassende setjes om salwar kameez te laten naaien, hier zitten ook mooie sjaals bij.
Met goedkeuring van iedereen had ik 2 hele mooie setjes uitgekozen.
Nadat Surya had afgedongen kon ik afrekenen, het kostte bij elkaar 1900 rupee, ongeveer 16 euro.
Daarna gingen we naar de naaister, onder het woonhuis van Krishna.
Mijn maten werden opgenomen, de modellen werden afgesproken.
Over 1 week zouden de 2 kledingsetjes klaar zijn, voor 450 rupee, rond de 3 euro.
Op dit moment zijn we bezig met de campagne voor het 3daagse camp gericht op vrouwen met bekkenbodem problemen.
Er zijn 1000 pamfletten gedrukt, deze worden zoveel mogelijk verspreid onder vrouwen in deze buurt.
Het camp is dan 18-19-20 april.
Er komen medewerkers van Stichting Amppipal en een vrouwelijke gynaecoloog uit Kathmandu, die de screening op zich gaan nemen.
Ongelukkig genoeg, is sinds kort duidelijk dat juist de 16de april ook eenzelfde, maar eendaagse camp wordt georganiseerd door een andere stichting, het Nepalese Rode Kruis. Raj heeft geprobeerd de mensen van de stichting te over te halen af te zien deze te organiseren en met ons samen te gaan werken, zodat we één camp hebben, maar dat is niet gelukt. Eerst hadden ze beloofd hun camp te cancelen, maar nu blijkt ineens uit een pamflet dat ze het toch gaan doorzetten.
Hoeveel belangstelling onze camp gaat krijgen, wordt dus de grote vraag. Echter, zowel Raj, de huisarts, tevens organisator en Mariet Mulders, de kracht achter Stichting vrienden van Amppipal zijn geruststellend.
Ze zijn overtuigd dat het wel goed gaat komen met de belangstelling voor onze camp.
Zo heeft Leendert Engelse les gegeven en computeronderwijs aan de onderwijzers en kinderen.
Dankzij hen bezit de school nu over 2 laptops die dankbaar worden gebruikt.
Op de dag dat we er waren, was de school dicht vanwege vakantie; Leendert en Julie werden uitgenodigd op de school te komen, wij waren er dus bij.
Aan Julie werd specifiek gevraagd traditionele kleding te dragen, salwar kameez.
Deze kleding heeft ze samen met een van de leerkrachten, Krishna, uitgezocht.
We werden uitgenodigd naar de bibliotheek te gaan.
Een hele leuke ruimte met leuke vrolijk gekleurde boekenplanken en veel Engelse boeken.
Het bleek dat de leerkrachten, een groep van 5 vrouwen, Julie en Leendert willen bedanken en vereren voor alle moeite die ze gedaan hebben.
Eerst werd een foto van hen beiden onthuld, er waren toespraken van 3 leerkrachten, ze kregen een tikka, een rode streep op hun voorhoofd en een rode bloemenkrans van hibiscus om hun nek.
Ook wij hebben de eer de tikka en de bloemenkrans te krijgen, terwijl we het niet verdiend hebben.
Het is heel ontroerend te zien, hoe dankbaar deze leerkrachten waren op alles wat Julie en Leendert hebben gedaan en gegeven aan deze school.
Toen vroeg ik Krishna of ze mij ook wilde helpen stof uit te zoeken voor de salwar kameez, om dan de kleding door de naaister te laten maken. Deze kleding ga ik dragen tijdens het 3daagse camp.
We spreken af de volgende dag naar Tandi te gaan, een plaatsje vlakbij Sauraha, om naar het huis van Krishna te gaan.
De volgende dag ging ik met de Mountain Bike naar het verblijf van Julie en Leendert. Henk ging niet mee, heel jammer, omdat hij in de praktijk van Raj patiënten ging behandelen.
Julie en Leendert huren een appartement, behorend tot een resort, gelegen direct naast de rijstvelden.
Heel leuk als je voor een langere tijd, zoals zij dat doen, hier moet zijn.
We gingen met een lokaal busje naar Tandi. De rit is al een belevenis op zich.
De conducteur, in het Indonesisch noemen we hem 'kenek', hing buiten het busje en geeft tikken tegen de bus, wanneer het verder kon rijden.
Leuk om te zien hoe de lokale bevolking, in uiteenlopende variaties, per OV zich verplaatst.
We kwamen aan in Tandi. Een stoffig plaatsje met leuke winkeltjes en kraampjes langs de weg.
Al lopend langs de winkeltjes en kraampjes kwamen we aan bij het huis van Krishna.
Daar woont ze met haar man en 2 kinderen van 11 en 9 jaar. Voor Nepalese begrippen moet het een comfortabel, net huis zijn. Er is een gezellige woonkamer met mooie gekleurde kussens op de bank en een kleine televisie.
De man van Krishna is directeur van een school. Hij heet Surya. Ik vertelde dat ik vroeger ook Surya heette. Toentertijd moesten de mensen van Chinese afkomst in Indonesië de achternamen veranderen in een Indonesische naam. Zo had mijn vader de naam Liem veranderd in Surya.
Later heb ik mijn oorspronkelijke naam Liem weer aangenomen, hier in Nederland. Hij vroeg of ik wist wat 'Surya' betekent, toen ik zei dat het 'zon' betekent was hij blij verrast. Ook in Nepalees betekent Surya zon.
We kregen heerlijke Nepalese thee met melk en suiker. Tot onze verassing had Krishna gekookt voor ons. We kregen chapati (pannenkoek) met 2 heerlijke gerechten erbij. Een ervan was gestoofde jackfruit, nangka in het Indonesisch. Julie dacht dat het vlees was. De andere waren gekruide erwten. Wanneer je vegetarisch eet, zijn deze gerechten heerlijk, je mist dan ook echt geen vlees.
Daarna mochten we een kijkje nemen op het balkon en in de keuken, een verdieping hoger.
Ik had in de gids gelezen dat een vreemde nooit in de keuken van een Nepalees moet komen, het is dus een eer dat we daar mochten komen. De keuken was keurig en zag er leuk uit.
Ook liet Krishna de kleioven zien waar ze in de winter chapati's in maakt.
Op balkon lag koolzaad gespreid op een onderlaag te drogen. Krishna heeft een stuk land waar ze koolzaad kan oogsten.
Dit brengt ze dan naar een bedrijf die het verwerkt tot olie. Deze olie gebruikt ze om te koken.
Ook heeft ze veel kruiden uit het landje kunnen oogsten.
Uiteindelijk gingen we weg om stof uit te zoeken. De hele familie van Krishna ging mee. Surya had als taak goed af te dingen.
We kwamen bij een stoffenwinkel die werkelijk mooie gekleurde stoffen verkoopt.
Ze hadden bijpassende setjes om salwar kameez te laten naaien, hier zitten ook mooie sjaals bij.
Met goedkeuring van iedereen had ik 2 hele mooie setjes uitgekozen.
Nadat Surya had afgedongen kon ik afrekenen, het kostte bij elkaar 1900 rupee, ongeveer 16 euro.
Daarna gingen we naar de naaister, onder het woonhuis van Krishna.
Mijn maten werden opgenomen, de modellen werden afgesproken.
Over 1 week zouden de 2 kledingsetjes klaar zijn, voor 450 rupee, rond de 3 euro.
Op dit moment zijn we bezig met de campagne voor het 3daagse camp gericht op vrouwen met bekkenbodem problemen.
Er zijn 1000 pamfletten gedrukt, deze worden zoveel mogelijk verspreid onder vrouwen in deze buurt.
Het camp is dan 18-19-20 april.
Er komen medewerkers van Stichting Amppipal en een vrouwelijke gynaecoloog uit Kathmandu, die de screening op zich gaan nemen.
Ongelukkig genoeg, is sinds kort duidelijk dat juist de 16de april ook eenzelfde, maar eendaagse camp wordt georganiseerd door een andere stichting, het Nepalese Rode Kruis. Raj heeft geprobeerd de mensen van de stichting te over te halen af te zien deze te organiseren en met ons samen te gaan werken, zodat we één camp hebben, maar dat is niet gelukt. Eerst hadden ze beloofd hun camp te cancelen, maar nu blijkt ineens uit een pamflet dat ze het toch gaan doorzetten.
Hoeveel belangstelling onze camp gaat krijgen, wordt dus de grote vraag. Echter, zowel Raj, de huisarts, tevens organisator en Mariet Mulders, de kracht achter Stichting vrienden van Amppipal zijn geruststellend.
Ze zijn overtuigd dat het wel goed gaat komen met de belangstelling voor onze camp.
-
15 April 2014 - 16:09
Trudy:
Wat leuk allemaal en spannend Ineke of ze bij jou komen. Jammer he, dat zo'n organisatie
dan zo star is. Wellicht kunnen ze nog van jou leren...........
Wat bijzonder van je achternaam.
Succes met je campagne,
liefs van Trudy -
15 April 2014 - 20:20
Louise En Udo De Vries:
hallo luitjes! Wel heel veel plezier om zo jullie verhalen te volgen en de fraaie foto's te zien.
echt super hoor en beleven we jullie inzet en hulp daar met heel veel goeds en succes!
met hartelijke groeten en lots of good luck!!
Louise & Udo. -
16 April 2014 - 13:52
Ria Schreuder :
veel succes lieverds jullie doen goed werk. -
16 April 2014 - 16:53
Inge:
Leuk verhaal, lekker eten. Spannend, ik hoop dat de mensen komen voor de screening op 18,19 en 20 april.
Liefs Inge -
16 April 2014 - 21:01
Bernie En Dirk:
die Ieren zitten ook overal :-)
Heel veel plezier daar met het werk wat jullie doen daar,we blijven jullie volgen.
Doeiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii -
16 April 2014 - 21:36
Olga:
Hallo vakantiegangers, Super om jullie ervaringen te lezen! Mooie gekleurde foto's..ben heel benieuwd hoe je kleding staat Ineke! En spannend hoeveel mensen er naar je spreekuur komen...! Hartelijke groetjes uit Meander en heel veel succes/plezier! Liefs, Olga -
17 April 2014 - 17:42
Lieke:
Erg leuk om te lezen en de foto's te zien van wat jullie allemaal meemaken!
Veel succes en plezier!
Lieve groetjes,
Lieke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
