Het 3 daagse gynaecologische camp
Door: Ineke
Blijf op de hoogte en volg Ineke Liem
28 April 2014 | Nepal, Sauraha
De eerste dag is gepland voor een algemene voorlichting en training, de 2de en 3de dag kunnen de vrouwen komen voor screening en behandeling of behandeladviezen. De screening en behandeling worden gedaan door Savana Sharma, de Nepalese gynaecoloog en Sunita, de verpleegkundige die werkzaam is voor de genoemde stichting
De locatie van het camp is in het gebouw van Community Health Centre, opgericht door Nederlandse tandartsen.
Vele voorbereidingen zijn gedaan door Sunita als organisator van de stichting 'Vrienden van Amppipal'. Vanuit Sauraha zijn vooral Nirmala, verpleegkundige, en Raj, huisarts, bezig geweest met de voorbereiding.
Het gaat vooral om publiciteit, papierwinkel, verzorging van de ruimte en van de vrouwen en medewerkers tijdens deze dagen, betreft eten en drinken.
Veel dingen worden ad hoc of worden op het laatste moment geregeld (Nepal style).
De pamfletten waren 1 week van tevoren gedrukt, daarna uitgedeeld en opgehangen in verschillende health en andere centra in deze buurt.
Op dat moment werd bekend dat op de 16de, 2 dagen voor onze camp, een andere camp voor gynaecologische problemen werd georganiseerd door het Nepalese Rode Kruis. Weliswaar een 1daagse camp, toch is het typerend zoals de dingen hier gaan.
Mijn indruk is dat Nepal, zeker in dit gebied, wordt overvoerd door (Nederlandse) hulpverlening.
Er zijn vele particulieren stichtingen die hulp verlenen aan weeshuizen, scholen, vele gezondheids- en trainingscentra zijn opgericht voor tanden, ogen en algemene gezondheidszorg.
Stuk voor stuk heel goed en met mooie bedoelingen, ze werken wel langs elkaar heen en beconcurreren elkaar soms, zoals nu ons is overkomen.
Eerst had Raj de toezegging gekregen dat Het Rode Kruis hun camp zou annuleren en dat ze met ons zouden samenwerken, toch bleek op het laatste moment dat ze het doorzetten.
Ik maakte me zorgen of er genoeg belangstelling zou zijn voor het camp.
Onterecht, bleek later.
1ste dag
De opening op de eerste dag was veel later dan op het schema is aangekondigd, maar dat is normaal voor hier, genoemd 'Nepali time'.
Vanaf 10.00 druppelen de vrouwen en de health workers langzaam binnen.
Deze health workers dragen een blauwe sari en worden betaald door de overheid. Ook waren er andere jonge Nepalese hulpverleners. Met zijn allen zijn ze ook de volgende dagen aanwezig om mee te werken aan screening. Ze hebben ook de taak de kennis die ze tijdens het camp hebben opgedaan, over te dragen aan de vrouwen in deze regio.
Raj zou het camp openen, maar omdat hij veel te laat was is Savana, de gynaecoloog, vast begonnen met de introductie.
Later kwam Raj voor de opening, waarbij ik de eer kreeg een kaars met 3 lucifers aan te steken.
Savana begon met de presentatie over de prolapsklachten (verzakkingsklachten).
De dag ervoor hebben Sunita en Savana mij de presentatie laten zien en vertaald.
Savana liet foto's zien van de prolapsen. Deze heeft ze genomen van patiënten die ze geopereerd heeft. Het zijn 4e graads verzakkingen, d.w.z. zeer ernstige verzakkingen waarbij de blaas, darmen, baarmoeder buiten de bekkenbodem uitzakken.
Verzakkingsklachten komen in Nepal heel veel voor.
De leefstijl van de Nepalese vrouwen speelt een rol bij het ontstaan van deze klachten.
Het begint tijdens de zwangerschap en bevalling. Er komt geen verloskundige aan te pas.
Het komt voor dat een vrouw met een dikke buik en een bos takken op haar rug het veld in gaat om te werken en terug komt met dezelfde bos takken en een baby in haar armen.
De navelstreng heeft ze zelf doorgesneden met een sikkel.
Savana liet ook een foto zien van een 6 jarig kind met een mand op haar rug waar ze water in vervoerde. De overbelasting begint al op jonge leeftijd.
Gelukkig gaat het rond de grote steden al veel beter met de vrouwenrechten en emancipatie.
Kinderhuwelijken zijn verboden, pas vanaf het 18e jaar mag er officieel getrouwd worden, maar op het platteland en in de bergen wordt er aan deze wet nog geen gehoor gegeven.
Savana deed de presentatie met vol enthousiasme. Ze vroeg om veel interactie, de vrouwen deden ook persoonlijke verhalen en vertelden over hun klachten.
Sunita was verbaasd over zoveel openheid. Dit heeft ze nog niet eerder meegemaakt tijdens de vele camps die ze georganiseerd heeft.
Daarna deed Sunita haar verhaal over de bekkenbodem.
Ze gaf ook informatie over houding en hygiëne. Urineweginfecties komen heel veel voor.
Na de toiletgang (hurkend) wordt er geen papier gebruikt om schoon te maken. Ze gebruiken de hand, van achter naar voren. Zo komen de bacteriën in de blaas terecht.
De hurkhouding is de slechtste houding die je kunt bedenken bij verzakkingsklachten.
De hele dag werken in deze houding vraagt om problemen.
De bekkenbodem en de organen gaan uitzakken. We adviseren de vrouwen een laag krukje te gebruiken waar ze op kunnen zitten en op deze manier hun werk op de vloer te verrichten. Ik heb gemerkt dat een aantal vrouwen zo'n krukje al hebben aangeschaft. Hopelijk gaan langzamerhand deze veranderingen ingeburgerd raken.
Mijn deel ging over uitleg en de functie van de bekkenbodem.
Dankzij onze sponsors, in samenwerking met Pelvitec, de leverancier van medische en paramedische benodigdheden, hebben we een anatomisch model aangeschaft van het bekken en de bekkenbodem.
Hierbij wil ik al onze sponsors nogmaals bedanken.
Het is erg waardevol te kunnen laten zien hoe het bekken en bekkenbodem er uitziet en uit te leggen wat de functie is.
De vrouwen krijgen inzicht hoe de verzakkingen kunnen ontstaan en wat een verzakking is.
Daarna ging ik uitleggen hoe ze de bekkenbodem kunnen 'vinden' en voelen.
Dit geeft veel hilariteit en gegiechel, toch gaven ze aan te begrijpen waar de bekkenbodem zit en wat ze ermee kunnen doen.
Zo ging de ochtend voorbij, het werd tijd voor de lunch. Henk kwam met het eten, heerlijk klaargemaakt door KC restaurant, waar we vaak aten, tegenover het hotel waar we verbleven.
Het werd een gezellige lunch met Savana, Sunita, Nirmala en Henk in het kantoortje van Nirmala.
Later kregen alle aanwezige vrouwen ook een lunch, een bakje momo's, gestoomde deeg met vulling die je met een sausje eet. Je zag hoe ze ervan smulden.
Tussen de presentaties door was er ook een onderbreking met thee en koekjes voor alle aanwezigen.
Na de pauze kwam Rejina, de Nepalese fysiotherapeut i.o. zich aansluiten. Ze kwam die middag uit Kathmandu. Ook zij ging vol enthousiasme haar verhaal houden over de bekkenbodemfunctie
en oefeningen.
Rejina is bezig met de bachelor opleiding voor fysiotherapie. Ze is parttime werkzaam voor de stichting.
Met haar enthousiasme en nieuwsgierigheid, wordt ze misschien de eerste Nepalese bekkenfysiotherapeut als de mogelijkheid zich aandient. Er is in ieder geval genoeg werk voor haar te doen.
Aan het einde van de middag kwamen Raj en een paar belangrijke hotemetoten uit Sauraha de dag afsluiten. Er werden certificaten uitgedeeld voor de vrouwen en de health workers. Samen met het certificaat kregen de vrouwen de gesponsorde presentjes: Paracetamol (veel gesponsord door Apotheek Toolenburg) en naald en garen (gesponsord door vele sponsoren).
Het was toch wel een indrukwekkende gebeurtenis met veel toespraken en dank.
Een aantal vrouwen gaven aan deze dag als bijzonder te ervaren, temeer vanwege de aanwezigheid en presentatie van Savana, de gynaecoloog.
Savana, Sunita, Henk en ik gingen de dag afsluiten met een etentje. Daarna gingen we naar een voorstelling; de Tharu Dance, een vorm van stokdansen van de plaatselijke bevolking.
Het was een leuke, innoverende dag die we later met Raj en familie, met een drankje afsloten.
2e dag
De eerste screeningsdag.
Ik had geen idee hoe de dag zou verlopen en wat mijn rol zou zijn.
Het begon om 10.00, er zaten al tientallen vrouwen te wachten.
De aanwezigheid van Savana, de gynaecoloog, met haar vriendelijke uitstraling, bleek de grote aantrekkingskracht te zijn.
Eerst werden de vrouwen geregistreerd, daarna konden ze voor de screening bij Savana en Sunita terecht. Het is een consult waarbij de vrouwen gescreend worden op klachten.
Er werd medicatie en behandeladviezen voorgeschreven. Heel veel vrouwen kwamen met urineweginfecties, buikpijnklachten en prolapsklachten.
Daarbij hebben ze ook spier- en gewichtsklachten, waarvoor later Henk ingeschakeld werd.
De wachtende vrouwen werden naar de zaal op de eerste verdieping gestuurd voor oefeningen. Sommigen vrouwen waren nog niet geweest voor screening, een aantal wel, ik had nog niet in de gaten met welke klachten ze naar boven zijn gestuurd.
Plotseling waren er tientallen tegelijk. Ik moest op dat moment bedenken wat ik moest doen.
Nirmala zei dat ik maar gewoon met de groep moest beginnen. Toen ben ik begonnen met warming up, de zaal was inmiddels erg warm geworden, ondanks de draaiende ventilatoren, ik schat in zeker 35 graden. Ik heb de warming up kort gehouden uiteraard. Opnieuw ging ik uitleg geven over het bekken en bekkenbodem met Nirmala als vertaler.
Er waren 5 matjes, om de beurt gingen er 5 vrouwen en sommige health workers liggen om de bekkenbodem oefeningen te doen. Anderen bleven in de stoel zitten.
Na de lunch gingen we verder.
Toen kwamen de gescreende vrouwen binnendruppelen met een verwijsbrief van Savana of Sunita. Het waren vrouwen met verzakkingsklachten van graad 1 tot en met 4.
Ook kreeg ik verwijsbrieven met ontlastingsklachten en urineverlies.
Het was niet mogelijk individuele instructies te geven, daarvoor waren er te veel vrouwen, bovendien had ik geen vertaler meer. Nirmala had het veel te druk met het registreren van de vrouwen. Een van de health workers ging uit zichzelf de vertaling doen. Toen bedacht ik dat zij de instructies moest geven aan de groepjes. Hier en daar ging ik aanvullen, we hadden het dan ook over toilethouding en houdingen in het dagelijks leven. Elke keer benadrukten we de hurkhouding te vermijden waar mogelijk, door een krukje te nemen tijdens de dagelijkse bezigheden. Ook hadden we het weer over toilet-hygiëne.
Zo gingen we door tot 16.00. Plotseling werd het rustig, we konden opruimen en terug gaan naar het hotel. We werden opgehaald door de auto van Raj.
3e dag
Deze dag verliep hetzelfde als de tweede dag. Nu wist ik wat me te wachten stond. Ik zou in de ochtend alle health workers een training geven hoe ze instructies kunnen geven aan de vrouwen.
De vrouwen kwamen in de loop van de ochtend binnendruppelen. In groepjes kregen ze voorlichting en oefeningen. Verschillende health workers gaven om beurten de instructies. Ik was erbij om aanvullingen te geven.
Er kwam een oudere vrouw binnen met een tanig gezicht. Ze had een verwijzing in haar hand waarop stond dat ze een 4de graads totaalprolaps had en dat ze in aanmerking kwam voor een operatie. Deze operatie wordt vergoed door de stichting. Zelf hebben we dankzij onze sponsors een bedrag verzameld, goed om ruim 2 grote operaties te bekostigen.
Sunita wees me erop dat deze vrouw een heftige voorgeschiedenis had. Op 4 jarige leeftijd werd ze uitgehuwelijkt. De man had haar ernstig misbruikt, jarenlang. Ze werd onder meer in een boom opgehangen en verder mishandeld.
Van deze man had ze 4 kinderen gebaard. Zo'n vrouw is totaal niet in staat om iets voor zichzelf te beslissen. Ze moest eerst overleggen met haar familie of ze wel geopereerd kan worden. Haar man is al overleden.
Alle vrouwen die een advies kregen voor een operatie krijgen 2 weken bedenktijd.
Sunita neemt dan contact op met de vrouw of familie om te informeren wat er is besloten.
Tussendoor kwam er een verwijzing voor een dochter van een van de health workers.
Ze had klachten waarvoor ze instructies moest krijgen om juist veel te gaan ontspannen met de bekkenbodem. Omdat ik niet steeds bij de groepjes hoefde te zijn kreeg ik kans om haar individueel oefeningen en adviezen te geven.
Het is duidelijk dat vrouwen niet alleen komen met verzakkingsklachten, maar voor alle klachten van de bekkenbodem, dus ook pijn bij vrijen, moeite met krijgen van ontlasting, niet goed kunnen uitplassen. Het accent van de oefeningen ligt dan op de ontspanning en niet op de versterking van de bekkenbodem.
De groepjes kregen algemene instructies om zowel te gaan aanspannen en ontspannen met de bekkenbodem.
De dag werd officieel afgesloten door Raj. We kregen opnieuw een certificaat als dank, van het Community Health Centre Nepal.
Ik overhandigde het bekken anatomisch model aan Sunita.
Ook overhandigde ik 2 PTNS-apparaten aan Sunita en Savana. Het zijn apparaten voor de behandeling van aandrang incontinentieklachten. Deze zijn volledig gesponsord door Schwa-Medico, de leverancier. In de ochtend had ik ze allebei geïnstrueerd hoe je de behandeling moest doen.
Het waren 3 mooie enerverende dagen geweest. Ik heb veel leuke contacten gehad met de verschillende health workers. Savana, Sunita, Nirmala en ik hebben goed kunnen samenwerken.
We sluiten het camp af met een heel tevreden gevoel.
Tot slot wat cijfers.
De eerste dag van de camp is bezocht door ruim 70 vrouwen.
Tijdens de 2 volgende dagen zijn er 127 patiënten gescreend. Ze hebben allemaal bekkenbodem instructies en oefeningen gekregen.
4 patiënten komen in aanmerking voor een operatie, 5 patiënten hebben een pessarium gekregen.
-
28 April 2014 - 11:58
Helen:
Nou, jullie kunnen terugkijken op een fantastische en bijzondere tijd en weten dat zoveel vrouwen hier van hebben kunnen leren. Ze zullen jullie straks heel erg missen.
Geniet nog van het beetje tijd dat jullie daar nog hebben.
Heel veel groetjes, Helen -
28 April 2014 - 12:01
Trudy:
Pfff wat een verhalen.Ik krijg het er benauwd van. Wat een drama's hebben veel vrouwen
meegemaakt.
Wat dankbaar Ineke, dat je daar mocht zijn.
xx Trudy -
28 April 2014 - 16:34
Hellen:
Wat zijn jullie goed bezig!!!! -
28 April 2014 - 19:42
Tiny (en Bert):
Interessant verhaal. Ik vind het heel belangrijk dat er hulp en bewustwording komt bij vrouwen daar. Ze hebben een enorm ondergeschikte positie. Heel goed dat jullie dat werk doen en bovendien is het heel verrrijkend voor jezelf (en voor degenen die dit lezen.)
Ik denk dat het niet alleen in Nepal maar wereldwijd een probleem is dat er teveel hulpverleners zijn die niet samenwerken of - erger nog - elkaar beconcurreren. Kijk naar de grote rampen zoals in Haiti, tsunami enz. -
28 April 2014 - 21:50
Bernie En Dirk:
Mooie verhalen Henk,jullie maken wel weer heel wat mee zo.zie wel wie de foto,s neemt,want je staat er niet veel op Henk.Nog veel plezier daar en veel mooie leer momenten. -
30 April 2014 - 07:22
Audrey Van Petten:
Wat doen jullie fantastisch werk. Prachtig om te lezen dat vrouwen zich zo open durven te uiten. Wens jullie nog heel veel succes en plezier toe bij dit prachtige project.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley