2 dagen met Savana

Tijdens het eten op de tweede avond vroeg Savana, de gynaecologe, mij met haar mee te gaan naar haar woonplaats Tansen, om daar rond te kijken en het ziekenhuis waar ze werkt te bezoeken. Erna gaan we Pokhara bezoeken.
Ze vond dat ik nog veel te weinig van Nepal had gezien.
Na 3 dagen intensief bezig geweest met het camp, kon ik dit aanbod niet afslaan.
Direct na de afsluiting van het camp reden we richting Tansen. Henk had in Sauraha andere afspraken en kon niet mee.
Sunita reed een stukje mee om ergens halverwege uit te stappen, waar een familielid haar stond op te wachten. Savana had een taxi gehuurd, we konden dus mooi meerijden.

De rit duurde ongeveer 4 uur. Onderweg hebben we wat gedronken en gegeten.
Standaard wordt hier chai gedronken. Hete thee met veel melk en suiker met een vel erop. Voor mij geen traktatie, na een keer geprobeerd te hebben het zonder vel naar binnen te krijgen.
Het eten is dal bath, rijst met een kommetje linzensoep en gestoofde groente, aardappelen en bonen erbij. Een heel smakelijk vegetarisch gerecht.
Ik heb hier allerlei soorten gerechten gegeten, noodles, gebakken rijst met veel groente soms met stukjes kip en soms gewoon kip met patat en groente voor de afwisseling. Al met al, we hebben de weken hier echt heel lekker gegeten.
Ik heb nog nooit zoveel bier en cola gedronken en uiteraard liters water uit de fles. Zo voorkom je in ieder geval dat je last krijgt van de darmen.
In deze tijd van het jaar is het heel warm in Chitwan. Het temperatuur kan wel oplopen tot 35 graden in de schaduw. Het beste is dan ook om dingen te doen vroeg in ochtend en in de namiddag.
Laat in de avond kwamen we aan bij het huis van Savana, waar ze op dit moment alleen woont.
Haar man en zoon wonen in Kathmandu vanwege de school van hun zoon. Eens in de zoveel weken komen ze thuis of gaat Savana naar Kathmandu. Savana haar dochter studeert in Middelburg.
Het huis ligt afgelegen op een heuvel, aan een kronkelige weg vol met gaten. Savana zelf zet haar auto altijd aan de rand van de heuvel, waarna ze een stukje de heuvel op loopt.
Het is een knus huisje met een mooie tuin, die wordt onderhouden door de man van Savana. Er is een schommel, een prieel en een stukje groentetuin. Heel leuk.
Ik kon in 'the guesthouse', een apart gebouwtje, slapen.

De volgende ochtend, voor het vertrek naar Pokhara hebben we heerlijk ontbeten in de tuin.
Savana had chapati (pannenkoeken), gebakken eieren en een schaal vol met gesneden fruit klaargemaakt. Na het ontbijt liepen we naar beneden, de heuvel af, naar de auto, om eerst het ziekenhuis te bezoeken waar ze werkt.
In het ziekenhuis werd ik rondgeleid, ik alle heb afdelingen gezien, ook de afdeling fysiotherapie.
Als afsluiting hebben we thee gedronken in het ziekenhuishotel. Artsen, hulpverleners of familie van patiënten kunnen hier tijdelijk tegen betaling verblijven.

Eind van de ochtend vertrokken we naar Pokhara. Voor de verwende Nederlander is Pokhara een soort Benidorm.
Ik vond het een leuke, inderdaad toeristische plaats, een welkome onderbreking na 2 weken Chitwan.
We hadden een goed hotel, het eerste wat ik deed, is zwemmen in het zwembad, het was heerlijk het koele water te voelen.
Na een wandeling rond het meer gingen we avondeten. Tijdens het eten was er een Nepalese dansvoorstelling. We sloten de avond af met een wandeling langs de winkeltjes. Ik kocht een paar leuke kussenhoesjes, heel voordelig omdat Savana het tegen de lokale prijs heeft afgedongen.
Toeristen betalen hier alles zeker 3x zoveel dan de lokale mensen. In het pikkedonker liepen we terug naar het hotel, gelukkig had Savana een zaklantaarn bij zich.

Na het ontbijt gingen we naar het meer. We zouden met een kano naar de heuvel gaan, waar op de top een mooie tempel staat.
Voordat we daar naar toe gingen wilde Savana eerst benzine tanken, zodat ze in de middag terug kon rijden naar Tansen.
Maar toen was er geen benzine te krijgen. Het blijkt regelmatig voor te komen in Nepal.
Plotseling was er geen distributie vanuit India, werd er gezegd. Maar ik heb ook begrepen dat het een verkapte vorm is van steeds verder de benzineprijs opdrijven.
Via een connectie, eigenaar van een hotel, wist ze een jerrycan benzine te regelen, tegen extra betaling uiteraard. Er kwam een man met de auto de jerrycan brengen, met een slangetje werd de benzine getankt.
Eindelijk konden we naar het meer, we gingen met de kano naar de heuvel. Het klimmen zou een uur duren. Tijdens de wandeling, ik noem het toch klimmen, hadden we op verschillende rustplaatsen onder de boom, chautara genoemd, een mooi uitzicht op het meer en Pokhara. Het was heerlijk daar tussendoor te rusten en water te drinken, wat nodig was, ik was echt doornat van het zweet tijdens de wandeling.
Na 1 uur klimmen in de hitte was daar de Boeddhistische tempel. Mooi om te zien, het is geen oude tempel, gebouwd door de Japanners, hoorde ik later van een andere toeriste.
Om rond de tempel te lopen, moesten de schoenen uit. Inmiddels weet ik, ook vanwege bezoek aan de Borobudur (op Java), dat je altijd met de klok mee rond een tempel moet lopen.
Na wat uitrusten liepen we naar beneden. Het ging een stuk gemakkelijker dan naar boven.
We gingen weer met de kano terug, heerlijk rustig om zo over het water te glijden en naar het uitzicht te kijken.
We sluiten de dag af met een sandwich bij de German Bakery.
We namen van elkaar afscheid en hopen dat we elkaar weer zouden zien in de toekomst.

De taxi die mij terug ging brengen, had Savana eerder geregeld. Ze dacht een goede deal te hebben geregeld.
Het bleek dat de onderhandelaar niet de driver was. Toen ik eenmaal in de taxi zat, maakten de onderhandelaar en de driver ruzie met elkaar. Die onderhandelaar wilde eerst van de driver 500 rupee, dat werd geweigerd, toen vroeg de man aan mij die 500 rupee, de driver bleef bij de afgesproken prijs van 4500 rupee, wat erg goedkoop was, hoorde ik later van Raj.
Ik wilde absoluut geen problemen over dat bedrag, gaf de man dus de 500 rupee.
Hij stapte in en de tocht terug naar Sauraha kon beginnen met een boze taxi driver.
Ik ben niet zo snel bang in een auto, maar nu sloeg ik doodsangsten uit, werkelijk waar. Deze driver met een kwaadaardig gezicht, reed heel hard door de bochten en over de gaten heen in de weg.
De meeste tijd reed hij aan de rechterkant (Nepal heeft links verkeer) van de weg om zoveel mogelijk auto's en vrachtwagens in te halen, vermeld dient te worden dat het inmiddels al donker was. Daarbij reed hij ook nog een hond dood.
Toen ik zei dat hij 'more slowly' moest rijden, werd hij pas echt boos en verstond hij plotseling Engels en zei: 'slowly, slowly...you drive your self?' Ik hield me maar in, was toch op dat moment afhankelijk van hem om uiteindelijk levend in Sauraha terug te zijn.
Inmiddels was iedereen in Sauraha ongerust, toen ik sms'te dat ik te laat zou komen voor een etentje bij Raj en over de rijstijl van deze driver.
Ik was laat omdat de driver en de onderhandelaar een half uur later waren dan de afgesproken tijd, waardoor we, mede door die ruzie te laat vertrokken. Vanwege de gesloten benzinepompen stopte hij onderweg bij elke pomp om te vragen of hij benzine kon krijgen, om pas bij Sauraha te kunnen tanken.
Het was weer een indrukwekkende ervaring en ik was blij dat ik toch nog bij Raj en Bimala kon eten en de dag positief kan afsluiten.
Het waren 2 fijne dagen, ik ben blij dat ik op deze manier meer van Nepal heb gezien.
Ook heb ik een leuk contact, hopelijk overgehouden, met Savana.