De voorbereiding

Dan besluit je om samen te gaan en wil je toch wel zo goed mogelijk voorbereiden.
Voor Ineke helemaal nieuw, voor mij ook de ervaringen van de vorige keer verwerken in deze reis.

Om Ineke goed te laten informeren en om mezelf bij te praten maakten we afspraken met Angelique van het al benoemde Project Nepal en met fysiotherapeute Maria die vorig jaar een hele tijd vanuit de praktijk van Raj gewerkt heeft.
We werden op de hoogte gebracht van de veranderingen in het gebied, in 2 en half jaar tijd is het toerisme en de welvaart van een enkeling knap toegenomen. Hierdoor is ook de drukte in de praktijk van Raj beduidend meer. De mensen in Sauraha zelf hebben het nu beter, daardoor is er voor het project meer mogelijkheid voor de (kans)armen in het achterland. Hierdoor zijn de lijnen die ik kende ook veranderd. We bespraken de personen die aandacht behoefden. Ineke werd uitgebreid geïnformeerd over de culturele wetenswaardigheden. We kregen tips om bepaalde zaken extra aandacht aan te besteden en tips om tussendoor ook de ontspanning te krijgen en de cultuur te snuiven.

Tijdens mijn vorige keer had ik op Schiphol contact gekregen met een groep bestaande uit gynaecologen, bekkenfysiotherapeuten en verpleegkundigen. Op de terugreis zaten we weer in hetzelfde toestel.
In die tijd begeleide ik Ineke al bij het opstarten en met de ICT van haar praktijk, dus was dan ook hierdoor extra geïnteresseerd in dit project : www.vriendenvanamppipal.com.
Bij Mariet werd Ineke geïnformeerd wat zij met haar kennis en kunde zou kunnen doen.
In de loop van de weken werden wat opties besproken, uiteindelijk wordt het een, wat ze noemen, camp van 3 dagen, waar de vrouwen uit de regio van Chitwan gescreend worden op bekkenbodemproblemen, er gaat voorlichting gegeven worden over de bekkenbodem.
Gebruikelijk is dat de vrouwen na afloop een presentje krijgen, voor dit camp hebben we besloten paracetamol en naaigerei te geven.
Mariet haar stichting met Nepalese gezondheidswerkers en verpleegkundigen uit Kathmandu neemt de organisatie op zich, strak en met duidelijke richtlijnen en afspraken met de lokale mensen, in dit geval huisarts Raj en verloskundige Nirmala van het gezondheidscentrum van de Nederlandse stichting Medora. Om Chitwan-Sauraha in beweging te krijgen, liep in het begin door verschillende omstandigheden niet optimaal, we hebben de indruk dat het nu wel goed loopt.

Tussendoor heb ik nog contact gelegd met 2 andere organisaties die in het gebied projecten hebben om voor mezelf nog wat aandachtspunten te krijgen.
Door mijn drukte met praktijk en Rode Kruis kwam de voorbereiding een paar keer onder tijdsdruk te staan, uiteindelijk was al het noodzakelijke (bijna) alles goed genoeg op papier en geregeld.

Dan komt de afweging, gaan we ons ondernemen bekendheid geven en hoe, beiden zijn we niet zo ingesteld om gemakkelijk spullen en geld te vragen. De vorige keer waren de reacties zo leuk, enthousiast en veel dat we nu ook over de drempel van schroom gingen.
En ook nu: de reacties, de spullen en het geld waren weer veel en hartverwarmend. Ik kende het fijne gevoel al, voor Ineke ging er een wereld open.
Aan het eind heb je alles verzameld, het is (heel mooi) heel veel.
Dan komt het inpakken, verdelen over de koffers en de kilo’s niet overschrijden, we konden bij de KLM vrij goedkoop ieder een 2e koffer à 23 kg bijboeken, nog goedkoper dan vorige keer met Arke, maar niet zoveel kilo’s. We hadden zoveel dat we nog spullen per TNT achter ons aan hebben gestuurd. Mocht het niet op tijd aankomen, dan maken we met Raj afspraken hoe het te verdelen.
Bij elkaar hadden we 4 koffers en 6 stuks handbagage.

Met het vele geld dat we kregen, gaan we deels ter plekke kijken wat de beste besteding is, deels is het al bestemd voor het camp dat Ineke gaat draaien. Er worden daarnaast in ieder geval een aantal verzakkingsoperaties voor de meest arme vrouwen van betaald à € 160 per operatie. Al het geld wat nu nog eventueel gestort gaat worden, wordt in ieder geval daaraan besteed.

Hoe dichter onze reis naderbij kwam, hoe meer mensen me meegaven dat ik ook moest gaan genieten met Ineke en niet alleen werken daar. Hoe zou dat toch komen?

Het volgende verhaal gaat over de reis van Amsterdam naar Chitwan, die begon op Schiphol al weer echt lekker.